Аркадзій Шкуран нарадзіўся 25 ліпеня 1934 г. у вёсцы Параслішча. У час нямецкага нападзення яму было сем год. Бацьку, дзеда і дзядзьку Аркадзія арыштавалі ў жніўні 1942 г. па падазрэнні ў дапамозе партызанам і неўзабаве расстралялі. У сакавіку 1944 г. сям’ю адправілі ў Азарычы, дзе Аркадзій з сёстрамі выжылі дзякуючы маці. У інтэрв’ю 2018 г. ён расказвае пра жудасныя падрабязнасці дэпартацыі.
«Самая страшная картина была, когда у женщин отбирали детей. Стояли крытые машины. Отбирая детей, они прямо туда в машину бросали, там кто-то больной взрослый был. Крик, плач. Никаких разговоров. […] Когда мы подошли к концлагерю Озаричи, там уже у входа в лагерь, с левой стороны, где машины останавливались, была целая куча трупов, в том числе детских».1 (Арыгінальны тэкст (рус.))
«Найстрашнейшая карціна была, калі ў жанчын адбіралі дзяцей. Стаялі крытыя машыны. Адбіраючы дзяцей, яны проста туды ў машыну кідалі, там нехта хворы з дарослых быў. Крык, плач. Ніякіх размоў. […] Калі мы падышлі да канцлагера Азарычы, там ужо ля ўваходу ў лагер, з левага боку, дзе машыны спыняліся, была цэлая куча трупаў, у тым ліку дзіцячых». (Пераклад з рускай мовы)
